Η διήγηση του Εγώ (Απόπειρα αυτογραφίας) - Le récit du moi (Tentative d’autobiographie)

Πρόλογος

Απόψε μου μαράθηκε το στόμα
την ώρα που έπλεα λάμνοντας μες στους ύπνους
κλειδωμένη στο σαρκοφάγο φόβο.
Τα άμοιρα τα χείλια μου
τα πετσόκοψε το κοφτερό σκοτάδι,
τριφτήκανε κι ανοίξανε
σαν κάτι παλιές βελούδινες κουρτίνες.
Κατάλαβα ότι λίγο λίγο έλιωνε η πολύτιμη σάρκα τους
και τέλειωνε εδώ η περιπέτειά τους.
Το πρωί ίσως τίποτα να μη φαίνεται
από το θάνατό τους,
όμως εγώ θα ξέρω πως μόλις διάβηκαν
τα δυο σφιχτά αγκαλιασμένα
το τελευταίο σύδεντρο μιας πορφύρής ζωής
αφήνοντας κληρονομιά στ’ αγέννητα μωρά
κεινη τη μοναδική της υγρασίας λάμψη.


----------------------------------------------------------


Prologue

Cette nuit, ma bouche s’est fanée alors que je ramais à travers les sommeils,
enfermée dans la peur carnivore.
Mes malheureuses lèvres
l’obscurité tranchante les a déchiquetées
elles se sont râpées et fendues,
comme de vieux rideaux de velours.
Je compris que petit à petit fondait leur chair précieuse
et qu’ici s’arrêtait leur aventure.
Peut-être qu’au matin rien ne se verra
de leur mort
mais moi je saurai qu’elles viennent juste de traverser,
serrées fort l’une contre l’autre,
la dernière forêt d’une vie de pourpre
laissant en héritage aux bébés pas encore nés
cette brillance sans pareille de l’humidité.